Βαμβακάρης, Μάρκος

(Άνω Χώρα, Σύρος 1905 – Πειραιάς 1972). Λαϊκός συνθέτης, τραγουδιστής και μουσικός. Αφού πέρασε από κάθε είδους επαγγέλματα (εφημεριδοπώλης, λούστρος, μανάβης, λαχειοπώλης, υπάλληλος γραφείου κηδειών, αχθοφόρος, εκδορέας σε σφαγεία) κατέληξε στο μπουζούκι. Το 1917 μετακόμισε στον Πειραιά, γύρω στο 1930 οργάνωσε εκεί την πρώτη ορχήστρα με λαϊκά όργανα και το 1934 παρουσίασε τα πρώτα του τραγούδια. Λένε πως έγραψε 2.500 τραγούδια. Τον ονόμασαν πατριάρχη του ρεμπέτικου τραγουδιού και δίπλα του μαθήτευσαν οι σημαντικότεροι λαϊκοί μουσικοί. Από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του είναι η «Φραγκοσυριανή». Η Αυτοβιογραφία του (1973, επιμέλεια Βέλλου-Κάιλ), βασισμένη σε αφηγήσεις του ίδιου –γραμμένες σε μαγνητοταινίες– αποτελεί πολύτιμο στοιχείο για τη γνώση της ιστορίας του ρεμπέτικου τραγουδιού και των κοινωνικών συνθηκών που ευνόησαν την ανάπτυξή του. Ο Μάρκος Βαμβακάρης, από τους μεγαλύτερους Έλληνες συνθέτες του ρεμπέτικου τραγουδιού (φωτ. από την έκδ. «100+1 χρόνια Ελλάδα»).